بررسی مقاومت به آتش در چوب پالونیای اصلاح شده با اسید سیتریک و مقایسه با کند سوز کننده های مختلف

اشتعال‌پذیری یکی از مهم‌ترین پارامترهایی است که دامنه کاربرد چوب را دچار محدودیت می‌سازد. بنابراین، بهبود خواص کندسوزکنندگی چوب از اهمیت بالایی برخوردار است. این پژوهش با هدف ارزیابی تاثیر اصلاح با اسید سیتریک و مقایسه آن با بوراکس و کلرید آمونیوم بر روی اشتعال‌پذیری چوب پالونیا انجام شد. نمونه‌های آزمونی تهیه گردیدند و در سیلندر آزمایشگاهی با محلول‌های شیمیایی در غلظت 10 درصد به‌روش سلول تهی اشباع شدند. براساس شرایط پیش تیمار، واکنش اصلاح به روش گرمادهی با آون در سطوح دمایی و زمانی مختلف صورت گرفت. عملکرد آتش‌گیری نمونه‌ها با اندازه‌گیری شاخص‌های مختلف مورد بررسی قرار گرفت. همچنین تأثیر مواد کندسوزکننده مختلف بر روی جذب آب و واکشیدگی حجمی کوتاه مدت نمونه‌ها مورد مطالعه قرار گرفت. آزمون آتش نشان داد که با تیمار نمونه‌ها با اسید سیتریک و مواد کندسوزکننده، مقدار کاهش جرم کمتر و مدت زمان شعله‌وری و مدت زمان افروختگی بیشتری به‌دست‌آمده است. این یافته‌ها به شکل‌گیری لایه ذغالی محافظتی به‌وسیله اسید سیتریک و مواد کندسوزکننده نسبت داده شد. خواص آتش‌گیری تیمار با بوراکس در مقایسه با نمونه‌هایی که از اسید سیتریک و کلرید آمونیوم بهره می‌بردند، نتایج بهتری را حاصل کرد. به‌علاوه، در اثر حضور اسید سیتریک و مواد کندسوزکننده مقاومت به جذب آب و ثبات ابعاد بهبود یافت. نتایج طیف FTIR نشان داد که گروه‌های کربوکسیل اسید سیتریک با گروه‌های هیدروکسیل چوب واکنش ‌داده و باعث افزایش وزن نمونه‌ها شده است. تغییر در شاخص‌های بلورینگی سلولز، کربونیل و هیدروکسیل نیز از طیف‌ FTIR منتج گردید.